"תחושת הדאגה הפכה לחלק בלתי נפרד מחיי"

השנה האחרונה הייתה מהתקופות המאתגרות והמשמעותיות בחיי, הן ברמה הלאומית והן ברמה המקומית והאישית. כאזרחית ישראל, כמו רבים אחרים, התמודדתי עם המציאות הכואבת של מלחמה ששינתה את שגרת חיינו. המלחמה, והאסון במסיבת הנובה, שבו קיפחו את חייהם ילדים של חברים יקרים, לצד הפצועים והנופלים הרבים מקרב חבריו של בני המשרת כקצין בגולני בגבול הצפון , היוו עבורי תזכורת חזקה לשבריריות החיים. בנוסף לכך, בני הצעיר התגייס לאחרונה כלוחם בשריון, ובתי נקראה מספר פעמים לשירות מילואים בהגנה האווירית – מה שהביא לכך שכמעט כל בני משפחתי נמצאים בשירות המדינה בתקופה קריטית זו.

יחד עם הקשיים, למדתי לראות את החוזק והערבות ההדדית של החברה הישראלית. התמיכה, ההתגייסות לעזור אחד לשני, והרצון להמשיך קדימה – כל אלה הביאו לידי ביטוי את עוצמתנו. ברגעים אלו, אנו נזכרים עד כמה חשוב להיות שם אחד בשביל השני, ולבנות חוסן קהילתי שיאפשר לנו להתמודד עם הקשיים גם ברגעים הקשים ביותר.

במישור המקומי, השנה החלה עבורי כסמנכ"לית במלון לוגוס ביד השמונה, מלון שקיבל לתוכו בברכה מפונים מהדרום ומהצפון בשל המלחמה. ברגע אחד, הפכנו לא רק למארחים אלא למשפחה גדולה, כאשר צוות המלון מעניק תמיכה למפונים ומתפקד כסוג של עובדים סוציאליים. מדובר היה באתגר עצום, לנהל מלון בסיטואציה כזו, כאשר חלק מצוות העובדים, כולל המנכ"ל, היו מגויסים לצו 8. אך בזכות ההירתמות המשותפת של הצוות ושל המועצה , הצלחנו להעניק חום ותמיכה למי שהיה זקוק לכך.

תוך כדי המלחמה נערכו הבחירות למועצה, ועם כניסתי לתפקיד כסגנית וממלאת מקום ראש המועצה, הבנתי עד כמה התפקיד כולל אחריות רחבה. נדרשנו להמשיך ללוות את צוותי החירום ביישובים, ללוות את משפחות הנופלים והפצועים ,לסייע למפונים במלונות וביישובים, ולמצוא דרכים יצירתיות לשמור על תחושת שגרה, גם כשנראה שזו רחוקה מלהיות אפשרית. פעלנו לקיום אירועים קהילתיים כמו הופעות ביישובים, אירועי לילה לנוער ופעילויות חינוכיות בתנועות הנוער על מנת לתת לתושבים תחושת ביטחון ורגיעה, אפילו אם באופן זמני. עם 57 היישובים במטה יהודה, כל ישוב והאתגרים שלו, נדרשנו לתמרן בין הצרכים השונים והמשברים שנבעו מהמצב. היו רגעים שבהם התמודדנו עם חוסר ודאות מוחלט – בין אם בהיבט הביטחוני, הלוגיסטי, או הקהילתי – אך תמיד שמרנו על מחויבות לשירות ולתמיכה בלתי פוסקת בתושבים שלנו. פגישות עם ועדי היישובים החדשים והוותיקים אפשרו לנו לשמור על קשר ישיר, להקשיב לצרכים בשטח ולהגיב בהתאם.

במישור האישי, השנה הזו דרשה ממני כוחות נפש עצומים. כאם לשני ילדים המשרתים בשירות קרבי תחושת הדאגה הפכה לחלק בלתי נפרד מחיי, אך גם לתזכורת לכמה חזקה ועמוקה תחושת השליחות. הלכתי לישון בכל לילה עם לב כבד, אבל קמתי בבוקר בתחושת אחריות ושליחות לקהילה שלנו, ולמפונים רבים שמצאו מקום חם ברחבי המועצה. ידעתי שאנחנו חייבים להמשיך לתמוך אחד בשני, ולעבוד למען הרווחה הכללית של כל תושב ותושבת.

למרות כל האתגרים, הצלחנו לשמור על המסורת של מטה יהודה ולחזק את הקהילה. חגגנו את חגיגות היין, אביב האוכל ,קיימנו אירועי תרבות חשובים, והמשכנו להציג את מועצת מטה יהודה בתערוכת התיירות IMTM שהתקיימה בתל אביב. גם בימים של קושי, הענקנו מקום לאומנות, ליצירה ולתיירות המקומית, ונלחמנו לשמור על תקווה ועל פעילות מתמשכת.

לסיום, ברצוני לברך את תושבי מטה יהודה על השנה הזו. שנה של אתגרים, אך למרות הכל, גם שנה של צמיחה. אנו ממשיכים יחד, עם לב פתוח ויד מושטת, וכל אחד ואחת מכם מהווים חלק בלתי נפרד מחוסנה של קהילתנו. אני מאמינה כי נצא מחוזקים ונדע להמשיך לבנות עתיד טוב יותר לכולנו.

מאחלת שנזכה לראות את החטופים במהרה בבית ,את החיילים והפצועים בריאים בגופם ובנפשם .

שנה טובה, אפרת.

أوفرات شلف طوبو, نائبة المجلس الاقليمي مطي يهودا

كانت السنة الأخيرة واحدة من أكثر الفترات تحديًا وأهمية في حياتي، سواء على المستوى الوطني أو المحلي أو الشخصي. كمواطنة إسرائيلية، مثل الكثيرين غيري، واجهت الواقع المؤلم للحرب التي غيرت نمط حياتنا. الحرب، والكوارث التي وقعت في حفلة نوفا والتي فقد فيها أبناء أصدقاء عزيزين حياتهم، إلى جانب الجرحى والقتلى من أصدقاء ابني الذي يخدم كضابط في وحدة جولاني على الحدود الشمالية، كانت ذكرة قوية لي بهشاشة الحياة. بالإضافة إلى ذلك، التحق ابني الأصغر مؤخرًا كجندي في سلاح المدرعات، وابنتي تم استدعاؤها عدة مرات لخدمة الاحتياط في الدفاع الجوي، مما يعني أن تقريبًا كل أفراد عائلتي في خدمة الدولة خلال هذه الفترة الحرجة.

على الرغم من الصعوبات، تعلمت أن أرى القوة والتضامن المتبادل في المجتمع الإسرائيلي. الدعم، الالتزام بمساعدة الآخرين، والرغبة في المضي قدمًا – كل هذا أظهر مدى قوتنا. في هذه اللحظات، نتذكر مدى أهمية أن نكون هناك من أجل بعضنا البعض، وأن نبني مرونة مجتمعية تمكننا من التعامل مع التحديات حتى في أصعب الأوقات.

على المستوى المحلي، بدأت هذه السنة بالنسبة لي كنائبة مدير.في فندق لوجوس في يد هاشمونة، وهو فندق استقبل بالترحاب النازحين من الجنوب والشمال بسبب الحرب. في لحظة واحدة، لم نكن فقط مضيفين بل أصبحنا عائلة كبيرة، حيث قدم طاقم الفندق الدعم للنازحين وعملوا كنوع من الأخصائيين الاجتماعيين. كان التحدي هائلًا، إدارة فندق في مثل هذا الوضع، حيث كان جزء من طاقم العمل، بما فيهم المدير، مجندين في استدعاء الطوارئ. ولكن بفضل التعاون المشترك من الطاقم والمجلس، استطعنا تقديم الدفىء والدعم لمن كانوا في أمس الحاجة إليه.

أثناء الحرب، أجريت انتخابات المجلس، ومع تسلمي منصب نائبة رئيس المجلس ، أدركت مدى المسؤولية الكبيرة التي يتضمنها هذا المنصب. كان علينا أن نواصل دعم فرق الطوارئ في القرى، ومرافقة عائلات الشهداء والجرحى، وتقديم المساعدة للنازحين في الفنادق والقرى، وإيجاد طرق إبداعية للحفاظ على شعور بالروتين، حتى عندما بدا أن هذا بعيد المنال. عملنا على تنظيم فعاليات مجتمعية مثل العروض في القرى، وأحداث ليلية للشباب، وأنشطة تعليمية في حركات الشباب بهدف منح السكان شعورًا بالأمان والراحة، حتى لو كان مؤقتًا. مع وجود 57 قرية في منطقة مطي يهودا، وكل قرية وتحدياتها، كان علينا التنقل بين الاحتياجات المختلفة والأزمات التي سببها الوضع. كانت هناك لحظات واجهنا فيها عدم يقين كامل – سواء من الناحية الأمنية أو اللوجستية أو المجتمعية – لكننا حافظنا دائمًا على التزامنا بتقديم الخدمة والدعم المستمر لسكاننا. اللقاءات مع لجان القرى الجديدة والقديمة سمحت لنا بالحفاظ على اتصال مباشر، والاستماع إلى الاحتياجات على الأرض، والرد وفقًا لذلك.

على المستوى الشخصي، تطلبت هذه السنة مني قوة نفسية هائلة. كأم لطفلين يخدمان في الخدمة القتالية، أصبحت مشاعر القلق جزءًا لا يتجزأ من حياتي، لكنها أيضًا تذكير بمدى عمق وقوة الشعور بالمسؤولية. كنت أنام كل ليلة بقلب مثقل، لكنني كنت أستيقظ في الصباح بشعور من المسؤولية والالتزام تجاه مجتمعنا، وتجاه النازحين العديدين الذين وجدوا مأوى دافئ في أنحاء المجلس. كنت أعلم أنه يجب علينا الاستمرار في دعم بعضنا البعض والعمل من أجل الرفاهية العامة لكل مقيم ومقيمة.

رغم كل التحديات، نجحنا في الحفاظ على تقاليد مجلس مطي يهودا وتعزيز المجتمع. احتفلنا بمهرجانات النبيذ، ربيع الطعام، وأقمنا فعاليات ثقافية مهمة، وواصلنا تمثيل مجلس مطي يهودا في معرض السياحة IMTM الذي أقيم في تل أبيب. حتى في أوقات الصعوبات، وفرنا مكانًا للفن والإبداع والسياحة المحلية، وكافحنا للحفاظ على الأمل وعلى نشاط مستمر.

في الختام، أود أن أهنئ سكان مطي يهودا على هذه السنة. كانت سنة مليئة بالتحديات، ولكن على الرغم من كل شيء، كانت أيضًا سنة من النمو. نحن نواصل معًا، بقلب مفتوح ويد ممدودة، وكل واحد منكم يشكل جزءًا لا يتجزأ من قوة مجتمعنا. أنا مؤمنة أننا سنخرج أقوى وسنعرف كيف نبني مستقبلًا أفضل لنا جميعًا.

أتمنى أن نرى المختطفين قريبًا في بيوتهم، وأن يعود الجنود والجرحى بصحة جيدة في أجسادهم ونفوسهم.  

سنة سعيدة،  أفرات.